تنبور دو مهر مرجانی
ویژگی کالا :
- ساز : تنبور
- ساختمان کاسه : یک تکه
- دومهر مرجانی
- جنس دسته : گردو سیاه
- جنس کاسه : توت کهنه
- گوشیها: روان
- پرده : جنس طبیعی
- سایز کاسه : بزرگ
تنبور یکی از قدیمی‌ترین سازهای ایران است که جنبهٔ عرفانی و مقامی دارد. بزرگتر از سه‌تار و در قدیم به دوتار معروف بوده و مناطق کوردهای گوران و قلخانی و کردی کرمانشاهی تَمیُره و در مناطق لک‌نشین به آن تمیره می‌گویند. جنس کاسه و صفحهٔ آن از چوب توت و دسته‌اش از چوب گردو می‌باشد.
تنبور در مناطق یارسان‌نشین دارای تقدسی خاص است چنانچه نوازندگان قبل از شروع و در خاتمه دسته ی آنرا را می‌بوسند. اوج شکوه و عظمت تنبور در قرن پنجم هجری یعنی حضور در سپاه معروف و متشکل از نهصده شاه خوشین بوده و از آن زمان تاکنون در جای جای ایران، تنبور را ساز شاه خوشینی نیز نامیده‌اند.
از یافته‌های باستان‌شناسان می‌توان ادعا کرد که این ساز قدمتی ۶۰۰۰ ساله دارد و شاید نتوان دقیقاً زمان اختراع این ساز را معین نمود، اما می‌توان گفت ساخت تنبور از قرن‌ها پیش از ظهور اسلام رواج داشته‌است که تایید این مطلب و از اسناد مهم تاریخی پیدا شدن مجسمه‌ای است در حوالی مقبره دانیال نبی (ع) واقع در شوش.
در کارنامه اردشیر بابکان یکی از متون‌های پهلوی آمده که روزی اردشیر در ستورگاه نشسته بود و تنبور می‌زد و می‌سرود. در روایت‌های افسانه‌ای آمده که رستم در خوان چهارم تنبور می‌نواخته و مقام ته رز را به وی و مقام باریه را به باربد موسیقیدان دربار ساسانیان نسبت می‌دهند. فارابی که در موسیقی الکبیر به‌طور گسترده در مورد تنبور و انواع آن و فواصل و کوک‌های آن توضیحات مفصل داده‌اند. ابن سینا، عبدالقادر مراغی و صفی الدین ارموی نیز از این جمله‌اند. در آثار شاعران بزرگ فارسی‌زبان از جمله شیخ جنید بغدادی، فردوسی، مولوی، منوچهری دامغانی، نظامی گنجوی، موسوی، حافظ، وحید قزوینی، بیدل دهلوی و وفا کرمانشاهی چندین بار از تنبور سخن به میان آمده‌است.
تنبور دو مهر مرجانی
معتبرترین سایت فروشگاهی (www.sanadeltrading.com)
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.